ROZDZIAŁ 13

-Odkąd przyjechaliśmy, ciągle milczysz- powiedział Neymar w czasie, kiedy siedziałam skulona na kanapie. Pożegnaliśmy sie z Marcem i Brazylijczyk zaproponował, że porozmawiamy już u mnie w domu. Zgodziłam się, ale sama nie wiedziałam od czego zacząć rozmowę. Wgapiałam się w podłogę jak głupia -wiem, że nie lubisz rozmawiać z nikim o swoich smutkach, ale jestem po to, aby Ci pomóc -chłopak usiadł obok mnie i złapał za rękę.

-Carol już wyjechała?- zapytałam cicho. Gdy uniosłam wzrok Neymar przyglądał mi się dość nietypowo. Tak jakby czegoś się domyślał.

-Tak, dziś popołudniu. Nikola, zapytam Cie o coś, ale obiecaj, że powiesz prawdę - Brazylijczyk był skupiony cały czas na moich oczach. Uwielbiałam, gdy w nie patrzył, ale w nieco innych okolicznościach.

-Jasne -wzruszyłam ramionami.

-Carol ma z tym coś wspólnego?- miałam wielką ochotę zaprzeczyć. Nie chciałam, by Neymar z mojej winy odwrócił się od niej. Mogłoby to utrudnić mu spotkania z Davim, ale obiecałam przecież, że powiem mu prawdę.

Pokiwałam głową. Neymar cały czas był we mnie wpatrzony, ale jego wyraz twarzy lekko się zmienił, jakby spoważniał.

-Co Ci powiedziała?- zapytał bardzo opanowany, ale poczułam jego zdenerwowanie po tym, że mocniej ścisnął moją dłoń.

-Nie ważne Neymar -odpowiedziałam łudząc się, że taka odpowiedź może go zadowoli.

-Chce wiedzieć- jego niski i głęboki ton głosu poinformował mnie, że lepiej będzie powiedzieć mu prawdę.

-Nie chcę stawać nikomu na drodze -odparłam a Neymar w tym momencie puścił moją dłoń i wstał z kanapy.

-Na jakiej drodze do cholery? Jedyna droga, na jakiej mi w tym momencie zależy, to nasza wspólna, więc albo powiesz mi co jest grane, albo złoże nieprzyjemną wizytę w Brazylii i sam się dowiem- mówił to podniesionym głosem a na końcu skrzyżował ręce

-Byłeś kiedyś z Carol?- zapytałam i patrzyłam na niego bardzo skoncentrowana. Neymar lekko się skrzywił na moje pytanie.

-O co ty mnie w ogóle pytasz?- zaczął przy tym gestykulować a ja zaczęłam się zastanawiać, czy niewyraźnie się wyraziłam.

-O to, czy kiedykolwiek łączyło Cię z Carol coś więcej. No wiesz, czy patrzyłeś na nią kiedyś tak, jak patrzysz na mnie -trochę mi było wstyd o to pytać, bo Neymar nie powiedział mi, że patrzy na mnie jakoś wyjątkowo, ale dla mnie w tamtej chwili koniecznością było to wiedzieć. Brazylijczyk usiadł obok mnie i już myślałam, że powie mi coś, co mnie rozczaruje. Piłkarz delikatnie złapał dłonią mój policzek, po czym raz delikatnie musnął moje wargi. Gdy się odsunął, cały czas jeszcze patrzył w moje oczy.

-Nigdy na nikogo nie patrzyłem i nigdy na nikogo nie spojrze tak, jak patrzę na Ciebie -moje serce zaczęło bić jak oszalałe. Zastanawiałam się, czy napewno dobrze usłyszałam. Złączyłam usta w cienką linie. Założe się, że gdybym tego nie zrobiła, uśmiechałabym się jak głupia -chcesz jeszcze się czegoś upewnić?- zapytał gładząc mój policzek a ja zaczęłam się zastanawiać. Czy głupotą byłoby pytanie, czy mnie kocha? Tak bardzo chciałam usłyszeć te słowa z jego ust po raz kolejny.

-Czy ty...-zaczęłam, ale na chwile się zatrzymałam. Nabrałam powietrza a Neymar zmarszczył czoło w oczekiwaniu -czy ty...eh, czy nadal masz tego misia ode mnie?- stchurzyłam, najzwyczajniej w świecie przestraszyłam się jego reakcji na moje pytanie.

-Jasne, że mam. Pamiętasz, jak powiedziałem, że będzie siedział zawsze przy moim łóżku?-spojrzałam się na Neymara i pokiwałam twierdząco głową -do tej pory tam leży. I wiesz co? Nie mam zamiaru go z tamtąd zdejmować -Neymar szeroko się uśmiechnął. Zaraził mnie tym i na mojej twarzy mimowolnie ukazał się uśmiech. Chłopak złapał za moje ręce i patrzyliśmy sobie w oczy. Tak najzwyczajniej a jednak było wyjątkowo.

-Tylko proszę Cię, nie mów Carol, że Ci o tym powiedziałam -potrząsnęłam lekko naszymi dłońmi. Neymar zmarszczył brwi

-Żartujesz chyba? Muszę z nią to wyjaśnić -brazylijczyk pokręcił natychmiast głową.

-Neymar, proszę Cie -poprosiłam go tak błagalnie jak tylko mogłam najbardziej. Zauważyłam, że jego wyraz twarzy zrobił się spokojniejszy

-W porządku. Ale gdy coś takiego ponownie się wydarzy, ide do niej -pokiwałam tylko na to głową i lekko się uśmiechnęłam -i jeszcze jedno- pokazał wskazujący palec i przyłożył go do mojej klatki piersiowej.

-Tak?- zapytałam patrząc na niego z lekką podejrzliwością, chociaż totalnie nie wiedziałam o co chodzi.

-Gdy będzie Cie coś smucić, pierwszą osobą do której przyjdziesz, będę ja- uśmiechnął się szeroko a ja nie wiedziałam jak na to zareagować -nie odbierz tego źle. Między mną a Marcem jest wszystko w porządku tylko...-zatrzymał się na chwile i zagapił się na nasze ręce

-Tylko...?-chciałam zachęcić go do kontynuowania wypowiedzi, ale Neymar spojrzał na mnie i wyglądał trochę dziwnie. Był tak trochę skrępowany.

-Aż wstyd się przyznać, ale...-tu również się na chwilę zatrzymał - eh, chyba nigdy nie przestane być o Ciebie zazdrosny -westchnął a ja sie na to uśmiechnęłam. To było troszkę śmieszne i tak bardzo urocze.

-I niech tak zostanie -ułożyłam swoją dłoń na policzku brazylijczyka, na którą od razu położył swoją.

-Chodź ze mną jutro na randkę-poprosił Neymar a ja lekko sie na to zdziwiłam

-Na randke?- zapytałam z uśmiechem na twarzy.

-Tak jak kiedyś-patrzył na mnie oczekująco a na moich ustach cały czas widniał uśmiech

-Dobrze- Neymar zamknął na chwile oczy a ja w tym czasie z impulsu delikatnie i wolno musnęłam jego wargi. Nie wiem, dlaczego to zrobiłam, ale nie mogłam się powstrzymać. Wyglądał tak niewinnie.

-Przepraszam -zarumieniłam się lekko moim zdecydowanym ruchem. Neymar na szczęście cały czas miał zamknięte oczy i zauważyłam, że się uśmiechnął

-Zrób to jeszcze raz - poprosił a ja zamiast wykonać jego prośbę, siedziałam i patrzyłam na niego niepewnie. Neymar otworzył oczy i widząc moje rozkojarzenie jeszcze szerzej się uśmiechnął -kiedyś byłaś bardziej zdecydowana- stwierdził a ja opuściłam głowę.

-Tak, to prawda -odparłam i niemal błyskawicznie brazylijczyk złapał za mój podbródek i podniósł go na wysokość jego twarzy.

-Ej mała. Nie miałem nic złego na myśli. Taka niepewność jest słodka -uśmiechnął się, po czym złączył nasze usta w delikatnym pocałunku. Lekko muskał moje usta a ja dałam mu prowadzić. Położył ręke na mojej tali i jakoś sprytnie udało mu się dostać pod moją koszulkę. Nawet nie zauważyłam kiedy to zrobił, byłam tak bardzo skupiona na jego ustach. Ułożyłam dłonie na jego karku a on lekko masował mój brzuch. Oddawaliśmy się tak sobie, do momentu kiedy telefon Neymara i mój nie zaczęły dzwonić jednocześnie. Oderwaliśmy się od siebie i oboje byliśmy tym zdziwieni. Zgarnęłam telefon ze stolika i na ekranie zobaczyłam numer Fabiana. Spojrzałam na Brazylijczyka, który powiedział, że to Carol. Mimo, że nie chciałam, odebrałam tak samo jak Neymar.

-Słucham?- zapytałam jeszcze lekko dysząc.

-Cześć Nikola, dzwonie tylko powiedzieć, że wiem, że jest jutro sobota, ale musimy nadrobić ten dzień, w którym zrobiliśmy sobie wolne -westchnęłam i przeklełam w duchu.

-Jasne -odpowiedziałam z lekkim wyrzutek, którego mam nadzieje nie usłyszał.

-Podjechać po Ciebie?- zapytał a ja w tym momencie spojrzałam na Neymara, który skończył rozmowę i rozsiadł się wygodnie na kanapie.

-Myślę, że sobie poradze -na chwile nastała głucha cisza w słuchawce.

-Um, jasne. Jak coś to dzwon -po tym usłyszałam już tylko sygnał kończący rozmowe. Spojrzałam jeszcze raz na telefon, po czym odłożyłam go na stolik.

-Tym, chyba nici z jutrzejszej randki -powiedziałam a Neymar się wyprostował.

-Jak to?- skrzywił się lekko a ja wzruszyłam ramionami.

-Musze iść jutro do pracy- powiedziałam a Neymar zrezygnowany spuścił głowę a gdy ją podniósł spojrzał mi w oczy

-I nie jest Ci z tego powodu przykro?- zapytał a ja nie wiedziałam na początku o co mnie zapytał.

-Jasne, że jest. Ale muszę nadrobić zaległości. Albo wiesz, dam rade. Zdąże obiecuje-odpowiedziałam spokojnie a Neymar podniósł jedną brew do góry

-Udowodnij to -odparł krzyżując ręce i opierając się na kanapie.

-Co? Jak?- zapytałam zdezorientowana. Neymar wstał, podszedł do mnie i złapał za ręce.

-Chce, żebyś pokazała mi, że Ci na mnie zależy. Wiesz, że nie lubię zabawy w kotka i myszkę a nie wiem, czy ty czujesz do mnie to samo, co ja do Ciebie - oczy brazylijczyka pokazywały miliony uczuć a twarz pozostawała kamienna.

-Zależy, co ty czujesz do mnie- patrzyłam się na niego, szukając odpowiedzi, zanim jeszcze opuściła jego usta.

-Bardzo mi na Tobie zależy. Boje się Ciebie stracić - zacisnął swoje dłonie jeszcze mocniej na moich.

-Czuje to samo Neymar-odpowiedziałam wtulając się do jego klatki piersiowej. Brazylijczyk  docisnął mnie do siebie jeszcze mocniej. Mega się cieszyłam, że to powiedział, mimo, że to nie równa się ze słowami: kocham Cie.

~~~~~~~~~~~~~

Tak, wiem, że króciutki, ale pojawił się dzień później po poprzednim :) specjalnie dla #teamNeymar :) pozdrawiam! <3